Dijabetična polineuropatija
Dijabetična polineuropatija je oboljenje perifernih živaca uzrokovano šećernom bolešću.
Dijabetična polineuropatija jedna je od najčešćih komplikacija dijabetesa. Kod čak 50% obolelih javlja se oštećenje perifernog nervnog sistema, čiji stepen i klinička slika zavise od dužine trajanja osnovne bolesti, terapije koju pacijent primenjuje i nivoa šećera u krvi. Najčešće oboljevaju išijadični živci, odnosno njihovi ogranci, ali stradaju i nervi u drugim delovima tela (ruke, noge, lice).
Polineuropatija se uglavnom javlja nakon pedesete godine života, ali se može ispoljiti i ranije, pa čak i pre nego što se dijagnostikuje metabolički poremećaj. Podjednako obolevaju i muškarci i žene, a u vrlo malom procentu (oko 2%) i deca.
Uzrok nastanka
Do danas nije precizno ustanovljen tačan uzrok nastanka dijabetične polineuropatije, ali se zna koji faktori utiču na njen nastanak i razvoj:
- Poremećaj cirkulacije koji dovodi do oštećenja malih krvnih sudova
- Nagomilavanje masti u ćelijama nervnog omotača, što remeti njihovu normalnu aktivnost
- Metabolički poremećaji koji ometaju dotok belančevina, transmitera (prenosilaca) i drugih hranljivih materija u završne delove nerava
- Pušenje, konzumiranje alkohola i nepravilna ishrana imaju značajan uticaj na razvoj dijabetične polineuropatije.
Dijagnostika i lečenje
Najjednostavniji način da se potvrdi dijagnoza dijabetične polineuropatije jeste podvrgavanje pacijenta EMNG-u kojom se proverava brzina provodljviosti živaca. Ovo je vrlo brza, jednostavna i precizna metoda. Najveći problem je u tome što je polineuropatija oboljenje koje u početnom stadijumu uglavnom ne daje nikakave simptome, pa se dijagnoza uspostavlja tek pošto bolest uzme maha. Zato je važno da pacijenti koji pate od dijabetesa redovno kontrolišu nivo šećera u krvi, i da jednom godišnje posete neurologa koji će uraditi neurološki i neurofiziološki pregled.
Lečenje se sastoji u kontroli šećera i masnoća u krvi, održavanju optimalne telesne težine, te primeni medikamentozne i fizikalne terapije. Kada je reč o lekovima, najčešće se sprovodi terapija infuzijom alfa – lipoinske kiseline, koja se kasnije uzima oralno, u obliku tablete. Za smirivanje bolova koriste se karabazepin i antidepresivi. Pacijentima sa blažim oblicima ovog oboljenja daje se i kompleks B vitamina. Od pomoći u lečenju i ublažavanju simptoma mogu biti i fizikalne procedure, a primat imaju primena TENS metode i kineziterapija – vežbe koje se prilagođavaju svakom pacijentu u zavisnosti od težine oboljenja.
